Το πιθανότερό είναι ότι όταν κάποιος απευθύνεται στο φορέα μας, δεν γνωρίζει για τι ακριβώς πρόκειται. Ερχόμενος, όμως, ο νυν σπουδαστής στο χώρο και σε επαφή με το έργο των ανθρώπων του Russian Word, καταλαβαίνει ότι μιλάμε για κάτι πολύ ανώτερο από ένα απλό ινστιτούτο εκμάθησης ξένης γλώσσας. Μέσα από ποικίλες πολιτισμικές εκδηλώσεις, καθώς και καθηγητές ικανούς να μυήσουν τους σπουδαστές σε όλα τα στοιχεία που αποτελούν τον ρωσικό κόσμο, μπορεί ο καθένας να έρθει σε άμεση επαφή με αυτόν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το μάλλον μεγαλύτερο ως τώρα πολιτισμικό γεγονός, το οποίο έλαβε χώρα στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος την Τρίτη 18/10/2022 στις 21:00. Αναφερόμαστε σε μια πρωτόγνωρη εκδήλωση βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Α. Τσέχωφ «Ο Βυσσινόκηπος», σε σκηνοθεσία του Κρίτωνα Ζαχαριάδη. Στη διοργάνωση της εκδήλωσης αυτής συνέβαλλαν τα μέγιστα, ως εθελοντές, πάνω από 60 σπουδαστές του Russian Word.
Έτσι, κρίθηκε αναγκαίο να ακουστούν μερικές απόψεις τόσο για την εκδήλωση αυτή, όσο και για την γενικότερη εμπειρία καθενός από την επαφή του με τη ρωσική γλώσσα, πολιτισμό και επιστήμη στο Russian Word.
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης η σπουδάστρια μας και εκπρόσωπος της νέας γενιάς του Russian Word, εκφώνησε τον παρακάτω λόγο κατά τη διάρκεια της βραδιάς.
Αγαπητοί φίλοι,
Αρχικά θα ήθελα να συγχαρώ ξεχωριστά κάθε ένα από τα παιδιά που πέτυχαν στις εξετάσεις και πήραν πτυχίο, αλλά και το Russian word που μάς στηρίζει και κάνει την εκμάθηση των ρωσικών όχι μόνο πιο προσιτή και διασκεδαστική, αλλά φροντίζει να φέρει τους μαθητές σε επαφή με τον ρωσικό πολιτισμό.
Τα ρωσικά είναι κάτι πολύ περισσότερο από τις γραμματικές και συντακτικές δομές της· διαθέτει τη δική της συλλογιστική και αντίληψη του κόσμου. Προκειμένου να μάθει κανείς ρωσικά, να τα κατανοήσει, ακόμα περισσότερο, να παράξει λόγο σε αυτή, πρέπει να μπει σε μια εντελώς διαφορετική γλωσσική πραγματικότητα. Είναι γοητευτικός, αλήθεια, ο γλωσσικός πλούτος της Ρωσίας. Αν αυτός προσεγγιστεί σωστά, δεν τρομάζει αυτόν που μαθαίνει τη γλώσσα, αλλά τον γοητεύει. Ο πλούτος του ρωσικού πολιτισμού μπορεί, άλλωστε, να γίνει κατανοητός μέσω της μελέτης της ρωσικής γλώσσας: δεν αφορά μόνο την επικοινωνία, αλλά είναι, επίσης, απότοκος ενός συνδυασμού ιστορικών γεγονότων, ιδεολογικών διεργασιών και αλληλεπίδρασης λαών από διαφορετικά γεωγραφικά ύψη και πλάτη, που αντικατοπτρίζεται μέσω της γλώσσας. Χαρακτηριστικά, άλλωστε, έχει πολλές φορές συζητηθεί κατά τη διάρκεια των μαθημάτων, πως το κλειδί για την εκμάθηση των ρωσικών δεν είναι απλώς το να διαβάζει κάποιος, αλλά και να μπορέσει να καταλάβει την κοσμοθεωρία και τον γενικότερο τρόπο σκέψης ενός Ρώσου, να κατανοήσει δηλαδή το πολιτισμικό αποτύπωμα της γλώσσας και όχι μόνο τους κανόνες και τις δομές της.
Γοητεία, λοιπόν, και δέος είναι τα συναισθήματα που ένιωσα αρχίζοντας τα ρωσικά. Όντας τελείως αρχάρια, βρέθηκα σε ένα περιβάλλον όπου η γλώσσα είχε ζωντανή υπόσταση. Όχι μόνο ακούγονταν γύρω μας, αλλά γίνονταν ενεργό κομμάτι της ζωής μας, μέσα από δράσεις, μουσική, εκδηλώσεις, μαθήματα, σεμινάρια. Εκτός από τη γλώσσα, γίναμε και εμείς ενεργό κομμάτι του πολιτισμού.
Ο πολιτισμός - συγκεκριμένα η λογοτεχνία - ήταν, λοιπόν, αυτός, που με γοήτευσε και με ώθησε να ξεκινήσω με τα ρωσικά. Η επιθυμία μου να μάθω τη γλώσσα ξεκίνησε αφού διάβασα το «Έγκλημα και Τιμωρία», του Φ. Ντοστογιέφσκι, το οποίο, πέρα από λογοτεχνικό αριστούργημα, είναι και απίστευτη ψυχολογική σκιαγράφηση με εντονότατα ηθογραφικά στοιχεία. Ο αναγνώστης νιώθει ότι βαδίζει στους δρόμους της Ρωσίας του 19ου αιώνα, ότι κάθεται σε ένα υπόγειο ταβερνείο με τον υπόκοσμο, ότι ακούει και βλέπει τον Ρασκόλνικοφ. Παρόμοια ήταν τα συναισθήματα και με το «Μαιτρ και Μαργαρίτα», του Μπουλγκάκοφ. Πρόκειται για εντελώς διαφορετικό είδος έργου, από εντελώς διαφορετική εποχή, όμως έχει και πάλι τον ίδιο αντίκτυπο στον αναγνώστη. Αναρωτήθηκα, λοιπόν, πώς θα ήταν να μπορούσα να διαβάσω τέτοια αριστουργήματα στο πρωτότυπο, και κάπως έτσι, αποφάσισα να ασχοληθώ με τα ρωσικά.
Τα ρωσικά, συνειδητοποίησα, είναι παντού γύρω μας. Είναι μουσικές που ακούμε, άνθρωποι που συναντάμε στον δρόμο και τα ταξίδια, είναι σε ποιήματα, στο θέατρο, στα βιβλία. Αλληλεπιδρούν συνεχώς με τα αρχαία, αλλά και τα νέα ελληνικά και παίρνουν ζωή μέσα στην καθημερινότητά μας. Λαός με πλούσια ιστορία, λαός ταλαιπωρημένος, επαναστατικός και βαθυστόχαστος, οι Ρώσοι είναι κομμάτι της παγκόσμιας ζωής και της ρουτίνας μας.
Είναι αλήθεια πως οι εποχές που ζούμε είναι δύσκολες και έντονες για τη Ρωσία, που αποτελεί το επίκεντρο της σημερινής εκδήλωσης. Η Ρωσία είναι, κατ’εμέ, ένας από τους πιο ταλαιπωρημένους ιστορικά λαούς. Μελετώντας κανείς τη ρωσική ιστορία, ακόμα και επιφανειακά, βρίσκεται αντιμέτωπος με μεγάλους και μακροχρόνιους πολέμους, με έντονη εξαθλίωση του λαού, συνεχείς συγκρούσεις και διεργασίες αλλαγής και μεταρρύθμισης, καταστάσεις που λίγοι άλλοι λαοί έχουν βιώσει στην ίδια ένταση μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Θα ήθελα να υπενθυμίσω στο κοινό πως οι φρικαλεότητες των εκάστοτε ιθυνόντων δεν αντικατοπτρίζουν το πνεύμα του λαού. Σύνορα είναι μόνο γεωγραφικά, όχι νοητικά. Ο ρωσικός λαός, όπως και κάθε λαός του κόσμου, επιδιώκει την ειρήνη, την καλλιέργεια, την εξέλιξη, αλλά και να παράξει, να παρασυρθεί από την τέχνη.
Αγάπη Βλάχου,
φοιτήτρια του Τμήματος Ψυχολογίας του Α.Π.Θ.
RW/ B1/ 2022.
