Студентам Russian Word уровня С2, победителям II Международной онлайн-олимпиады по РКИ посвящается…

Давным-давно в греческом городе Салоники стоял дивный центр изучения русского языка «Слово Русское». И жизни радовались в нём студенты славные.

Все студенты видные, разумные, грамоте русской с А1 обучались, уму-разуму набирались, сертификаты русские получали, в величавые города России-матушки каждый год путь держали да просторами русскими любовались. И так долгие годы, пока они крылья свои не расправили, не подняли головушки свои толковые и не замахнулись на заветное, никому покамест недоступное- тайнопись ТРКИ-четвёртую.
Шло время и как-то раз ранним утром созвал учитель своих учеников к себе, усадил и говорит:

— Студенты мои милые, обучал я вас все эти годы, душу русскую вкладывал, стали вы теперь добрыми мóлодцами. А не пора ли в свет вам выйти, знания свои показать, силушкой ума-разума своего на иноземной олимпиаде словесности помериться?

Студенты же наши учителя своего не ослушались, стали собираться да снаряжаться в путь-дороженьку, на Олимпиаду питерскую-громадную, дабы с 9.500 студентами заморскими силой мериться.

Долго бились они силой разума, долго не сдавались противники резвые, зорко следили за ними наблюдатели суровые, но одолели они войско несметное, стали первыми, финалистами.

Воротились с победой они в места родимые, со слезами радости да с сердцем трепетным. Так прославили они свою Школу русскую, не посрамили учителя своего единственного.

«Дети милые, студенты верные! Как я рад за вас, птицы смелые! Не кончаются эти уровни, эти уровни ркишные! Много дел предстоит нам соделати, ждёт дорога вас любопытная- мир души и искусства российского!»

Тихо обняли студенты наставника, то к груди, то к руке припадаючи… Нет, не перевелись ещё в стенах «Слова Русского» славные традиции учительские, студенты смышлённые, удаль героическая да красота женская …

Russian Word.
г.Салоники, Греция.
29.12.2020

Αφιερωμένο στους σπουδαστές του Russian Word επιπέδου Γ2, νικητές της Δεύτερης Διεθνούς Οnline Ολυμπιάδας της Ρωσικής ως Ξένης (επίπεδο Γ2)

Πάλαι ποτέ σε πόλη ελληνική, Θεσσαλονίκη τ’ όνομά της, δέσποζε ο ξακουστός «Λόγος Ρωσικός», σχολείο λαμπρό τη ρωσική γλώσσα να σπουδάσεις. Κι οι εξαίρετοι σπουδαστές του έμελλε να ζήσουν αλησμόνητες στιγμές. Οι μαθητές όλοι τους ήταν εξέχοντες, οξυδερκείς, από το μηδέν, γνωστό κι ως Α1, στη ρωσική παιδεία εμβαπτίστηκαν.

Γίνονταν όλο και πιο μεστοί σε γνώσεις κι εμπειρίες. Κι άρχισαν να έρχονται τα πτυχία τα περίφημα. Και στις επιβλητικές και μεγαλόπρεπες πόλεις της μητέρας-Ρωσίας κάθε χρόνο ξεμάκραιναν, την απεραντοσύνη της ρωσικής γης από κοντά θαύμαζαν. Κι έτσι πέρασαν χρόνια και χρόνια, ολόκληρα έξι χρόνια, για ν’ ανοίξουν τα φτερά τους, να σηκώσουν τα κεφαλάκια τους τα γνωστικά, να στραφούν στον μύχιο πόθο, στο απόκρυφο, μέχρι πρότινος ανεπίλυτο, γρίφο του Γ2, της κορυφής της απόλυτης.

Πέρασε κάμποσος καιρός και ξάφνου ένα πρωινό καλεί ο δάσκαλος τους μαθητές του, τους καθίζει απέναντί του και τους λέει: «Παιδιά μου αξιαγάπητα, σας δίδαξα όλα αυτά τα χρόνια, σας μεταλαμπάδευσα γνώσεις κι εμπειρίες, σας εμφύσησα κάθε σπιθαμή της ρωσικής ψυχής. Και να που πλέον ανδρωθήκατε κι έχετε πια γενεί σπουδαία παλικάρια! Δεν ήρθε, αλήθεια, η ώρα να βγείτε έξω στο φως, να δείξετε τις γνώσεις σας και με τη δύναμη του νου ν’ αναμετρηθείτε σε μια Ολυμπιάδα αλλότριας φιλολογίας;» Τον δάσκαλό τους δεν παράκουσαν οι μαθητές μας. Έσφιξαν τις γροθιές τους και πήραν να ετοιμάζονται και ν’ αρματώνονται για τον δύσβατο δρόμο, για την ξακουστή Ολυμπιάδα της Αγίας Πετρούπολης, για να παραβγούν με 9500 ανταγωνιστές από τα πέρατα της οικουμένης.

Πολεμήσαν γερά με όπλο τους τη δύναμη της λογικής, οι αντίπαλοι οι σβέλτοι δεν τα παρατούσαν, υπό το άγρυπνο βλέμμα των βλοσυρών κριτών που αδιάκοπα τους παρακολουθούσαν… Όμως αυτοί ξεπέρασαν τ’ αρίφνητα στρατεύματα, βγήκαν πρώτοι, βγήκαν νικητές.

Γύρισαν με ψηλά το κεφάλι πίσω στα πάτρια εδάφη, με δάκρυα χαράς στα μάτια, μα και με καρδιά τρεμάμενη από συγκίνηση. Δόξασαν, έτσι, τη Σχολή τη ρωσική τους, έβγαλαν ασπροπρόσωπο τον δάσκαλό τους τον μονάκριβο, δεν πρόδωσαν την εμπιστοσύνη του.

«Παιδιά μου αγαπημένα, πιστοί μου μαθητές! Πόσο χαρούμενος είμαι για σας, γενναίοι μου μαχητές! Δεν έχουν τελειωμό τούτα τα επίπεδα, δεν έχει τελειωμό η γλωσσομάθεια, δεν έχει τελειωμό το ρωσικό ταξίδι σας! Έχουμε μπόλικο δρόμο μπροστά μας, σας περιμένει ένας κόσμος θαυμαστός, ο κόσμος της ρωσικής τέχνης, ο κόσμος της ρωσικής ψυχής!»

Οι μαθητές αγκάλιασαν βουβά τον μέντορά τους, πέφτοντας μια στο στήθος μια στα χέρια του. Όχι, στα τείχη του Λόγου του Ρωσικού οι δοξασμένες παραδόσεις των δασκάλων, οι μαθητές οι ιδιοφυείς κι οι τολμηροί, η λεβεντιά η ηρωική, η γυναικεία ομορφιά δεν χάθηκαν ακόμη…

ΝΙΚΗΤΕΣ